Yöneticilere 2 Sorum
Google’ı 14 yıl yönettikten sonra 22,3 milyar dolar servetle emekliye ayrılan Eric Schmidt’ in Stanford Üniversitesi’nde yaptığı konuşma özellikle yapay zekâ tehditlerine dikkat çekmesiyle itibariyle gündemde kendine geniş yer buldu.
Schmidt, konuşması sırasında yapay zekayla ilgili düşündürtücü kehanetlerde bulunsa da videonun aniden YouTube’dan kaldırılmasının sebebi eski şirketiyle ilgili yorumları olmuş, hatta bu nedenle konuşmanın kaldırılmasını kendisi talep etmiş!
Oksijen gazetesinin haberinin ilgili bölümünü paylaşıyorum:
“Google’ın yapay zekâ yarışında OpenAI ve Anthropic’in gerisinde kaldığını söyleyen Schmidt, bunun sebebinin teknoloji devinin işçilerini sadece mesai saatlerinde çalıştırması ve evden çalışmaya izin vermesi olduğunu düşündüğüne işaret etti.
Schmidt, “Google, iş-hayat dengesi, eve erken gitmenin ve evden çalışmanın yarışı kazanmaktan daha önemli olduğu yönünde karar verdi. Startup’ların başarılı olmasının nedeni insanların delice çalışması” dedi.
“Bu kadar dürüst olduğum için üzgünüm” diye devam eden Schmidt, “Üniversiteden mezun olup bir şirket kurduğunuzda diğerleriyle rekabet etmek istiyorsanız insanların evden çalışıp sadece bir gün işe gelmesine izin vermezsiniz” diye konuştu.”
Video tekrar su yüzüne çıktıktan sonra Wall Street Journal’a bir e-posta gönderen Schmidt, “Google ve çalışma saatleri hakkında yanlış konuştum. Hatamdan pişmanım” yazmış.
Yine habere göre; 1000 kadar Google çalışanını temsil eden Alphabet İşçi Sendikası tartışmalarla ilgili olarak X üzerinden, “Esnek çalışma düzeni daha yavaş çalışmamıza sebep olmuyor. Yetersiz çalışan sayısı, değişen öncelikler, bitmeyen işten çıkarmalar, sabit kalan maaşlar, yöneticilerin projelerin başında durmaması buna sebep oluyor” açıklamasında bulunmuş…
İşlerim gereği benzer tartışmaların içinde sık sık kalıyorum. Zamanın değişen ruhunu, her nesilden çalışanın farklılaşan beklentilerini görmezden gelmeye, önemsememeye çalışan, pandemi hiç olmamış, dünyayı değiştirmemiş gibi davranmaya çalışan, iyisini, doğrusunu kendisinin bildiğine adeta iman etmiş yöneticilerle karşılaştığımda gözlerinin içine bakarak sorduğum sorular var:
Çocuğunuzun (çocuğu yoksa en sevdiği insanın) sizin kariyer yolculuğunuzu aynen yaşaması fikri size ne hissettiriyor?
Çocuğunuzun (çocuğu yoksa en sevdiği insanın) kendisiyle hali hazırda çalışanlardan biri olduğu düşününce ne hissediyorsunuz?
Neyin doğru- yanlış olduğunu bulmak için bu soruların faydalı olduğunu gözlemliyorum…
Bu sorular danışman- eğitmen kimliğimle soruyor olsam da iş veren- yönetici kimliğimle de kendime sık sık sorduğumdan emin olabilirsiniz.
Oksijen gazetesindeki haberin linki
Eric Schmidt’ in Stanford Üniversitesi’nde yaptığı konuşmanın linki